Kargowa/ Grand Prix Kaczmarek Elektric

Niedziela, 15 czerwca 2014 · dodano: 15.06.2014 | Komentarze 0

Do Kargowej jedziemy razem z Pawłem. Po godzinie ósmej jestem już u niego w Mosinie. Szybkie pakowanie jego roweru , mała kawka i jedziemy. Droga mija szybko, pewnie z racji tego że zarówno  jak i ja jak i Paweł jesteśmy niezłymi gadułami. Na miejsce zajeżdżamy kilka minut przed 10:00.Parkujemy auto i idziemy wymienić numer startowe .

O 10;30 byliśmy już przebrani. Na miejscu spotykamy teamowych kolegów Arka i Jarka oprócz ich jeszcze sporo innych znajomych. Przed startem  pojechaliśmy zrobić jeszcze małą rozgrzewkę. Kilka minut przed jedenastą na starcie był już ścisk. Pierwsze dwa sektory jakby luźniejsze, a od trzeciego zaczęło się już tłoczyć. Z racji tego, że po ostatnim wyścigu spadłem z drugiego na trzeci przyszło mi ruszać z "czarnej dupy".

O 11;00 wystartowa elita , po każdej następnej minucie kolejne sektory startowały. Gdy już przyszedł czas na start naszego sektora stałem gdzieś w połowie stawki. Gdy ruszyliśmy przez pierwsze kilometry starałem się delikatnie rozkręcić. Od początku było ciężko wejść na obroty, jazda po piasku wybijała mnie z rytmu, a do tego jeszcze była kurzawa niemiłosierna. Ciężko było złapać oddech, kurz latał wszędzie. Po kilku kilometrach formuje się pierwsza grupka. Przede mną jedzie Zyga, widać, że dzisiaj nie jego dzień, jak się później okazuje wczoraj startował w Skandi. Przez kilka  następnych kilometrów jedziemy razem. Ja miejscami staram się  odpuszczać obracam się co jaki czas  i czekam za nim, chcę go troszkę pociągnąć . Generalka w tym roku mnie nie interesuje, a on sam pomógł mi w Olejnicy. Jednak na następnym podjeźdźie za pleców słyszę Kuba stoje, jedz..... rób swoje, jedz dalej. Tak też zrobiłem.....


Fot.Fotomtb

Dalej staram się złapać swój rytm i jadę dalej robić swoję. Doganiam kilku bikerów i jadę z nimi w grupce. Na podjazdach lekko mi odchodzą, ale za każdym razem  udaję mi się do nich dojechać. Większość trasy to nie kończący się singiel więc na jakieś poważniejsze zrywy się nie decyduję staram się pilnować koła i przy każdym kolejnym wzniesieniu nie odpuszczam. Niestety dwóch podjazdów nie udało się podjechać, piach i tłum bikerów nie pozwolił nawet zawalczyć. Po za tym na każdym dłuższym zjeździe jadę mocno skupiony ,miejscami jeszcze trzeba było  uważać na wystające pnie  z trawy. Najazd na taki nie skończył by się dla nikogo raczej dobrze.


Fot. Alicja Staszewska-Lech

Pięć kilometrów przed metą jedziemy długą prostą z wiatrem w plecy, prędkość kręci się pomiędzy 34-36km/h. Jedziemy sześćioosobową grupką, ja jestem przedostatni.  Facet przede mną w koszulce eurobika ostro daje, a ja tylko widzę jak mu koło tylnie ucieka to w lewo to w prawo, a ja sam jadę skupiony bo krakasa wisi w powietrzu. Z przodu cały czas  dwóch  gości ciągnie z teamu Seven widać, że chłopakom dzisiaj nogi rwą się mocno do przodu. Czuję, że jadę już na oparach, ale staram się nie odpuszczać. Później jeszcze kilka zakrętów w okolicy miasteczka zawodów i prosta do mety.



Na metę wjeżdżam w połowie stawki. Po dwóch minutach przyjeżdża Paweł. Okazuje się, że był by szybciej tylko zbierał gdzieś przed metą Zygę, który zaliczył konkretnego dzwona. Na mecie pogaduchy i ładowanie baterii.  Nie czekamy za tombolą i dekoracją zawijamy się po pół godzinie  i jedziemy  do domu.

Dane z wyśigu
Dystans mini 31km
Miejsce open 104/422
Miejsce kat M3 43
HR max 192
HR śred 168
Kcal 1899